Op 24 april 2021 werd oud-diplomaat en vredesactivist Edy Korthals Altes gehuldigd als vredesheld 2021 door de burgemeester van Den Haag. De burgemeester deed dat op initiatief van Vredesmissies zonder Wapens in samenwerking met de werkgroep Inclusieve Veiligheid. Alles over de huldiging leest u in dit artikel dat wij hierover schreven op onze website.

Het bijzondere verhaal van Korthals Altes is ter gelegenheid van zijn huldiging verfilmd in een korte documentaire. De video van 10 minuten is op dinsdagochtend 21 september, Prinsjesdag, vrijgegeven. In aanwezigheid van Edy Korthals Altes werd de video die dag ook in een webinar getoond, waarna de aanwezigen uitwisselden wat de boodschap van Edy voor hen (en in hun dagelijks leven) betekent. Ook Ralf Becker was hierbij aanwezig. Hij is de trekker van het Duitse initiatief Sicherheit Neudenken.

Op 24 april 2021 werd oud-diplomaat en vredesactivist Edy Korthals Altes gehuldigd als vredesheld 2021 door de burgemeester van Den Haag. De burgemeester deed dat op initiatief van Vredesmissies zonder Wapens in samenwerking met de Werkgroep Inclusieve Veiligheid. Alles over de huldiging leest u in dit artikel dat wij hierover schreven op onze website.

Het bijzondere verhaal van Korthals Altes is ter gelegenheid van zijn huldiging verfilmd in een korte documentaire. De video van 10 minuten zal op dinsdagochtend 21 september, Prinsjesdag, worden vrijgegeven op de website van de werkgroep Inclusieve Veiligheid. Van 14:00 tot 16:00 uur zal het filmpje in aanwezigheid van Edy Korthals Altes worden getoond in een webinar, waarvoor een ieder van harte is uitgenodigd. Aanmelden kan via info@samenveilig.earth. Bij het webinar zal ook Ralf Becker aanwezig zijn. Hij is de trekker van het Duitse initiatief Sicherheit Neudenken. Verder zal er voldoende ruimte zijn om met elkaar uit te wisselen wat de boodschap van Edy betekent in ons eigen dagelijks leven.

Een voorproefje van de documentaire is hieronder te zien:

Burgemeester Jan van Zanen van Den Haag hing hem de versierselen om.

Vandaag om precies 12.00 u. ontving oud diplomaat en de latere vredesactivist Edy Korthals Altes, uit handen van de burgemeester van Den Haag Jan van Zanen, de vredesmedaille, waarbij hij werd gehuldigd als Vredesheld. De burgemeester prees op waardige wijze zijn verdiensten en gaf aan dat hij de deugd van de vrede belichaamt, beschikt over de juiste geestkracht en vervuld is van het verlangen naar die vrede. Dit naar Spinoza. Hij gaf aan dat Edy Korthals Altes staat in het voetspoor van voorvechters van vrede in het verleden zoals Andrew Carnegie die het Vredespaleis mogelijk maakte, Bertha von Sutter, beroemd om haar roman ‘Die Waffen nieder’ en Tobias Asser, de enige Nederlander die de Nobelprijs voor vrede mocht ontvangen.

In zijn ontroerende dankwoord maakte Edy Korthals Altes korte metten met het aloude adagium: “Wie vrede wil moet zich voorbereiden op de oorlog”. “We zijn volstrekt verkeerd bezig”, zei hij. Nu is vereist: “Wie de vrede wil moet zich daadwerkelijk op de vrede voorbereiden”. Hij wees op initiatieven als dat van de Duitsers met Sicherheit neu Denken en de werkgroep Inclusieve Veiligheid. Hij riep de burgemeester op tot een extra inspanning in de stad van Recht en Vrede om in denktanks, waar Den Haag zo rijk aan is, een nieuw vredesconcept te ontwikkelen en een krachtig mondiaal bewustzijn daartoe te stimuleren. Edy Korthals Altes: ”Wanneer dat het geval is, zou de ooievaar de paling met de sabel in de bek kunnen verruilen voor een rol perkament met het nieuwe vredesconcept dat aan een nieuwe internationale vredesconferentie zou kunnen worden aangeboden.”

De korte huldiging vond plaats in de aanwezigheid van een vanwege corona beperkt aantal vredesvriendinnen en -vrienden.

Wie is Edy Korthales Altes?

Jarenlang werkte hij als diplomaat, later als Plaatsvervangend Permanent Vertegenwoordiger bij de Europese Gemeenschappen. In de jaren 70 en 80 was hij de Nederlandse ambassadeur in onder meer Polen en Spanje. De Koude Oorlog was in volle gang. Edy Korthals Altes ging erin mee. Tot alles anders werd.

Na een droom, zelf noemt hij het een ‘bevrijding’ in een interview in Trouw, realiseert Korthals Altes zich de waanzin van de wapenwedloop. Het valt niet te rijmen met zijn geloof en geweten. Na een groot artikel in Trouw in 1985 waarin hij zich publiekelijk tegen de wapenwedloop keert die gaande is, neemt hij ontslag. En begint een nieuw leven waarin hij zich inzet voor vrede en veiligheid.

Korthals Altes, inmiddels 97 jaar, was in de jaren daarna onder andere co-president van de World Council Religions for Peace (WCRP) en schreef verschillende boeken, waaronder het autobiografische ‘Van Havik tot Vredesduif’, dat in 2017 verscheen. Zijn grootste zorg, ook nu nog, is het voorkomen van de vernietiging van de mensheid en de planeet. Hij maakt zich grote zorgen over de hernieuwde kernwapenwedloop.

Vredesheld 2021

Het verhaal van Korthals Altes is ook anno 2021 relevant. Dat verhaal verdient het om verteld te blijven worden. Daarom nam de coalitie Vredesmissies zonder Wapens – in samenwerking met de Werkgroep Inclusieve Veiligheid –het initiatief om Edy Korthals Altes te huldigen als vredesheld 2021.

Net als voorgaande jaren stond de huldiging tevens symbool voor de vele andere vredeswerkers die zich zonder wapens inzetten voor vrede en veiligheid, vaak onopgemerkt en buiten de publiciteit. Korthals Altes is de 20^e vredesheld die wordt gehuldigd door de coalitie, sinds de start in 2015.

Hoe meer wapens in een land, hoe groter de kans dat een conflict tot geweld leidt. Dat geldt zowel voor grote oorlogen als voor conflicten tussen bevolkingsgroepen of individuele burgers. Maar met handel in wapens kan veel geld verdient worden, en sommige politici (en soms ook vakbonden) zien wapenproductie als een goede manier om werkgelegenheid te creëren.

Het ontwikkelen van hoogtechnologische wapens wordt gepresenteerd als een bijdrage aan de kenniseconomie, waardoor gebruik kan worden gemaakt van stimuleringsfondsen. Daarbij wordt vaak gewezen op civiele ‘spinn-off’ zoals het internet of teflon. Maar dat zijn niet om niets voorbeelden van 40 jaar geleden: tegenwoordig levert de civiele industrie vooral kennis aan de militaire industrie en niet andersom. Om markten voor nieuwe wapens te vinden worden wapenbeurzen en handelsreizen georganiseerd, gefaciliteerd door de overheid. Alsof wapens gewone producten zijn in plaats van producten die het risico op geweld vergroten.

Stop Wapenhandel is een kleine organisatie die de geweldsspiraal van wapenproductie-wapenexportoorlog wil doorbreken. We willen wapenhandel zo veel mogelijk beperken en Europese landen hebben daarin een grote verantwoordelijkheid: de Europese Unie is de tweede wapenexporteur ter wereld (na de VS, die veruit de grootste is). Ook Nederland staat al jaren in de top-tien van grote wapenexporteurs; ons land exporteert vooral marinetechnologie en onderdelen van gevechtsvliegtuigen. We pleiten voor strenge regels en controle op wapenexport. Er moet een verbod komen op wapenexport naar mensenrechtenschenders, conflictregio’s en landen die zich voor militaire aankopen diep in de schulden steken. Overheid en financiële instellingen moeten wapenexport en wapenindustrie niet financieren.

Stop Wapenhandel doet veel onderzoek om feiten en cijfers over wapenhandel boven tafel te krijgen. We proberen het beleid te veranderen met campagnes en acties, en soms lukt dat. Zo heeft Nederland de export van militaire goederen naar Saoedi-Arabië stopgezet vanwege de oorlog in Jemen. En er geldt een ‘aangescherpt exportbeleid’ voor wapens naar Turkije, vanwege de Turkse inval in noord-Syrië, de aanvallen op de Koerdische bevolking en de militaire betrokkenheid bij de oorlog in Libië. Maar er wordt vaak de hand gelicht met het wapenexportbeleid. Deze zomer ontdekten we dat via de Rotterdams haven ruim 10 miljoen kogelpatronen uit Tsjechië naar Turkije zijn getransporteerd. Munitie die bedoeld is om de oorlogsvoorraad aan te vullen en die direct kan worden ingezet in het conflict. We namen contact op met parlementsleden en met een bevriende Tsjechische vredesorganisatie, en inmiddels zijn er zowel in Nederland als in Tsjechië Kamervragen gesteld over deze levering. In de hoop vooral, dat het in de toekomst voorkomen kan worden.

Stop Wapenhandel heeft een heel beperkt budget, we krijgen geen overheidssubsidie en moeten het vooral hebben van donaties. De wapenindustrie daarentegen is rijk en machtig en heeft direct toegang tot de hoogste beleidsmakers. Zowel in Nederland als bij de Europese Unie in Brussel wordt gelobbyd om de regels voor wapenexportvergunningen te versoepelen. Binnen de Europese Commissie is veel bereidheid om naar die lobby te luisteren. Eurocommissaris Breton van Binnenlandse Handel heeft als speciale opdracht het stimuleren van de Europese wapenindustrie. Er zijn de afgelopen drie jaar verschillende Europese financieringsstromen in het leven geroepen waaruit wapenbedrijven geld kunnen krijgen om nieuwe wapensystemen te ontwikkelen. Het idee is dat de Europese wapenindustrie daardoor efficiënter en concurrerender wordt op de internationale wapenmarkt. Dit geld komt bovenop al bestaande bewapeningsuitgaven en leidt vooral tot een verschuiving van civiel onderzoek naar militair onderzoek.

De coronacrisis heeft ook de wapenindustrie in zwaar weer gebracht. Wapenbedrijven maken zich zorgen over hun afzet. Immers, de pandemie heeft overduidelijk gemaakt dat veiligheid afhangt van goede zorg en van samenwerking tussen mensen en landen. Wapens dragen niets bij. Wapenbedrijven en hoge militairen vrezen nu dat de coronacrisis zal leiden tot lagere defensiebudgetten en minder wapenaankopen. In veel Europese landen, ook in Nederland, wordt daarom hard gelobbyd om de belangen veilig te stellen. Midden in de corona-lockdown, terwijl de media met heel
andere dingen bezig waren, is in Nederland een wet aangenomen om de financiering voor wapenaankopen voor 15 jaar vast te leggen. Dan kunnen toekomstige regeringen en parlementen niet meer bepalen dat ze andere prioriteiten willen stellen. Hoeveel geld er in het ‘Defensiematerieelbegrotingsfonds’ moet komen is nog niet vastgelegd.

Het is bizar dat in de huidige onzekere economische situatie geld voor wapenaankopen wordt gereserveerd, terwijl zorg, cultuur en onderwijs achteraan moeten sluiten. Stop Wapenhandel wil in elk geval voorkomen dat in het ‘Defensiematerieelbegrotingsfonds’ een groot bedrag wordt vastgelegd. Om bekendheid aan dit onverantwoord beleid te geven en draagvlak voor protest te creëren zijn we een petitie gestart. We roepen regering en parlement op om geen grote bedragen aan nieuwe wapens uit te geven. In de economische crisis die op ons af komt moeten we de steun heel zorgvuldig verdelen: de wapenindustrie moet zeker niet vooraan staan. Teken de petitie en deel hem met anderen! We hebben uw hulp nodig om de wapenindustrie te stoppen.

Wendela de Vries

Naar een civiel veiligheidsbeleid in 2040

Toen projectleider Ralf Becker tijdens de op 13 december 2019 in Frankfurt gehouden Initiativtag “Sicherheit neu denken” werd gevraagd hoe groot de kans was dat het mede door hem opgestelde scenario voor een civiel veiligheidsbeleid in 2040 werkelijkheid zou worden, antwoordde hij in alle eerlijkheid dat die kans niet al te groot was. Politiek en maatschappij zijn nu eenmaal niet snel geneigd tot radicale veranderingen, tenzij zich een grote crisis voordoet. Ook als vredesbeweging hebben we geleerd onderscheid te maken tussen conflicten in het algemeen en gewelddadige conflicten. Crises en conflicten vormen veelal de motor tot verandering. Om een dergelijke crisis aan te wenden ten goede, zo benadrukte Ralf Becker, is het wel noodzaak om al een realistisch scenario klaar te hebben liggen. Als je tijdens de crisis nog moet nadenken hoe het anders zou moeten, loop je het risico het momentum te missen.

Oorlog en vrede
In al die pleidooien voor lessen die uit deze crisis getrokken moeten worden, ontbreken vooralsnog die over oorlog en vrede. Aan het pleidooi van de Secretaris Generaal van de Verenigde Naties, António Guterres, om tot een wereldwijd staakt-het-vuren te komen en alle energie te richten op de bestrijding van (de gevolgen van) het corona-virus in plaats van van elkaar, is bitter weinig gehoor gegeven. Integendeel: de pandemie werd door de Amerikaanse president Trump aangegrepen om de vijandschap met China verder aan te wakkeren. Waarschuwingen van diverse internationale organisaties en NGO’s dat met name de economische gevolgen van de corona-crisis in Afrika en Azië kunnen leiden tot hernieuwde gewelddadige conflicten en vluchtelingenstromen leidden in het Nederlandse kabinet tot grote verdeeldheid of het budget voor ontwikkelingssamenwerking op z’n minst op peil moest blijven om die internationale gevolgen te bestrijden of moest meedalen in de economische krimp.

Crisis
Precies drie maanden later, op 13 maart 2020, werden in navolging van diverse buurlanden ook in Nederland vergaande maatregelen afgekondigd om het coronavirus te bestrijden. De wereld geraakte in een crisis van ongekende omvang en ook nu op het moment van schrijven de diverse maatregelen versoepeld worden is duidelijk dat de crisis nog niet voorbij is.
Een aantal maatregelen om besmetting te voorkomen zal gehandhaafd blijven en de economische gevolgen zullen – vooral in de zuidelijke landen! – pas na de zomer zichtbaar worden. In lijn van de verschillende overheidsmaatregelen (het welbekende “gesprek met de samenleving” over de diversie maatregelen, de inkomensondersteuning van zzp-ers en anderen die door de crisis werden geraakt) konden we hernieuwde pleidooien horen over verdere democratisering en een basisinkomen terwijl anderen de crisis aangrepen om reeds eerdere pleidooien voor het voetlicht te brengen om onze omgang met dieren en die met de aarde in het algemeen radicaal te veranderen. Waar de politiek de economie altijd boven de ecologie stelde, maakte de regering het economisch belang nu eindelijk een keer ondergeschikt aan de volksgezondheid.

Civiel veiligheidsbeleid
Tegen deze achtergrond lijkt de tijd meer dan rijp voor het scenario naar een civiel veiligheidsbeleid dat centraal stond op de bovengenoemde Initiativtag. In dit scenario zijn namelijk verschillende pleidooien vanuit de internationale vredesbeweging met elkaar verbonden tot een samenhangend en realistisch alternatief voor het militaire veiligheidsbeleid dat tot op de dag van vandaag het politieke denken bepaalt. Het bestaat uit vijf zuilen: (1) rechtvaardige buitenlandse betrekkingen waarbij het vooral gaat om een wereldwijde solidariteit waarin rechtvaardige en duurzame economische relaties tussen de verschillende werelddelen zijn gebaseerd; (2) duurzame ontwikkeling van de EU-Nabuurlanden waarin de EU geen steeds hogere muren optrekt om zich tegen vermeende bedreigingen vanuit Afrika, het Midden-Oosten en Rusland te verdedigen maar bruggen slaat van economische samenwerking; (3) een veiligheidsarchitectuur op basis van vredeslogica waarbij een gezamenlijke verantwoordelijkheid voor
het voorkomen en bestrijden van crises en gewapende conflicten centraal staat; (4) een weerbare democratie die verantwoordelijkheid neemt voor het geheel, zich verzet tegen de uitsluiting van bepaalde groepen en tegen te vergaande dwangmaatregelen door overheden of andere groeperingen; (5) conversie van het militaire apparaat tot nationaal en internationaal inzetbare (technische) hulporganisatie.

Het scenario “Sicherheit neu denken” dat op deze vijf punten door diverse betrokkenen en in samenspraak met critici ervan tot in groot detail werd uitgewerkt tot een civiel (d.w.z. niet-militair) veiligheidsbeleid in 2040, werd in 2018 in boekvorm gepresenteerd door een speciale werkgroep van de Evangelische Landeskirche Baden. Het boekje wist in 2018 en 2019 z’n weg snel te vinden binnen de Duitse kerken en vredesbeweging en werd door enkele tientallen kerken en vredesorganisaties – soms met een aanvulling of met een voorbehoud – geadopteerd. Bovengenoemde Initiativtag was een bijeenkomst met vertegenwoordigers van die diverse organisaties om afspraken met elkaar te maken hoe verder handen en voeten aan dit scenario kon worden gegeven.

Nederland
Ook in Nederland raakten we als werkgroep Inclusieve Veiligheid geïnspireerd door het scenario en hebben we het Duitse boekje in 2019 in verkorte vorm op hoofdlijnen vertaald en een campagneplan opgesteld om het scenario ook in Nederland onder de aandacht te brengen en nader op de Nederlandse situatie toegespitst in verder detail uit te werken. Vanwege de onvertaalbaarheid van “Sicherheit neu denken” hebben we dat onder de titel “Veiligheid, hoe dan? Een perspectief voor 2040” gedaan. In het voorjaar van 2020 hadden we naar Duits voorbeeld een soortgelijke
“initiatiefdag” voor dit project willen organiseren, maar dat werd ons toen door het uitbreken van de coronacrisis belet.

Bijeenkomst
Inmiddels zijn er weer mogelijkheden om bij elkaar te komen en is, zoals gezegd, het moment daar om met het scenario aan de slag te gaan. We gaan dat doen op vrijdagmiddag 18 september a.s. in de Johanneskerk in Amersfoort (op loopafstand van het station). Projectleider Ralf Becker zal met ons het scenario en ook de inmiddels in Duitsland opgedane ervaringen delen, waarna we vanuit de Nederlandse initiatiefgroep de hoofdlijnen van ons project zullen schetsen we met de aanwezige personen en organisaties afspraken zullen maken hoe we samen kunnen werken aan de verdere verspreiding en de verdere uitwerking van het scenario in Nederland.

U kunt u voor deze bijeenkomst aanmelden via info@samenveilig.earth. U ontvangt dan nadere informatie over tijd, programma en locatie. De verkorte Nederlandse versie van het scenario is te vinden op de website www.samenveilig.earth.

Jan Schaake, Werkgroep Inclusieve Veiligheid

Happy Bags is een project uitgevoerd door zes gemotiveerde studenten en
young-professionals. Zij hadden een idee, zochten ondersteuning, kwamen uit bij Eirene NL en zo kwam een mooi project tot stand. Het project had twee doelen. Allereerst het voorzien van leerlingen uit rurale gebieden in Tuzla, Bosnië in hun schoolbenodigdheden. Ten tweede was het doel bewustzijn te creëren over ongelijkheid onder Nederlandse basisschoolleerlingen. Daarnaast hebben ze geholpen door spullen en donaties te verzamelen, waardoor in mei 2017 rugzakken met schoolbenodigdheden konden worden uitgedeeld in Tuzla.

Het project in Tuzla is met groot succes afgerond en de studenten hebben inmiddels hun eigen weg gevonden op hun carrièrepad. Dit project is door donaties tot stand gekomen. Uit het potje van deze donaties is een bedrag van €2500,- overgebleven die Eirene tot beschikking heeft gekregen om voor kinderen op lagere scholen in Bosnië een aantal computers aan te schaffen. Wat weer aangeeft hoe begaan de dames van Happy Bags zijn met de kinderen daar. Met dit bedrag kunnen we maar liefst 7 computers aanschaffen voor de scholen in Bosnie.

Met MIOS zijn we gestart met het zoeken naar scholen, welke we blij kunnen maken met deze mooie donatie. MIOS is ook een betrouwbare partner voor onze trainingen in Geweldloze communicatie. De directeur, Edina Malkic, kent u wellicht nog, zij heeft vorig jaar nog de ALV van
Eirene bezocht. Het werk van MIOS is gebaseerd op wederzijds begrip en dialoog tussen verschillende regio’s, staten en culturen, waarbij MIOS de verschillen als een kans voor vooruitgang ziet.

Uiteraard vergeten we ook niet onze roots in Bosnië. De lagere school in Fakovici zal daarom ook in aanmerking komen voor enkele computers.
Inmiddels is Snezana Mornar, onze contact persoon in Fakovici aan het kijken hoe we dit het beste kunnen organiseren. We zijn heel verheugd om weer contact te hebben met Fakovici en als Eirene weer iets voor de lagere school daar te kunnen betekenen.

waneer: 1 juni, 17.00-19.00 uur

Onderaan het downloadgedeelte vindt u documenten waarmee u aan de slag kunt. Lees in het bijzonder de “Vragen over MV 2020” en houd uw agenda bij de hand.

U kunt de EIRENE-bijeenkomst bijwonen via deze link:

https://us02web.zoom.us/j/81812545764?pwd=MkViaUo3aG9NWGhFM0tvL214WllBZz09

Voor mensen met zoomervaring: kom om technische redenen van tevoren. We openen de zaal vanaf 16.30 uur. Drink wat te drinken en kijk uit naar de ontmoetingen.

Voor nieuwkomers om te zoomen: maak je geen zorgen, het zal werken! We bieden twee technische testruns aan: op Pinkstermaandag om 15.00 uur en om 15.30 uur. Klik op de link en neem deel aan de vergadering. Als dat werkt, zult u ons zien en horen en wij zullen u ook zien. We kunnen u dan direct informatie geven. Lukt dit niet, dan kunt u bellen voor ondersteuning: 02631 83 79-0. Je moet zelf uitproberen of je toestel een microfoon en een camera heeft.

Bij aanhoudende technische problemen: U kunt ook telefonisch deelnemen. Kies een van de volgende nummers en voer vervolgens de vergaderings-ID en het wachtwoord in

Inbelnummers:

Mobiel snel inbellen

+493056795800,,81812545764# Deutschland

+496950502596,,81812545764# Deutschland

Hier der Link zu der Einwahl nach Standort:

https://us02web.zoom.us/u/kep8MDV8kG

Meeting-ID: 818 1254 5764

Passwort: Eirene2020

Paul den Hartog

Ook ik zou in deze tijden een beschouwing op Corona kunnen houden. Wat het met de hedendaagse samenleving doet en hoe we hier met elkaar uit zullen komen. Maar als ik de dagbladen en de social media zo eens nasla dan kom ik tot de conclusie dat iedereen daar wel een beeld en een visie bij heeft. Mijn vader zei altijd: “Als je geschoren wordt, moet je stilzitten”. Deze uitspraak had hij dan weer van zijn vader en ik vermoed dat er nog wel een paar generaties teruggegaan moet worden om bij de oorsprong van deze uitspraak te komen. Maar hier zit dan de kern, wij kunnen natuurlijk steeds moeilijker stilzitten. Even niet bewegen, terugvallen op jezelf. Mijn gedachten waaieren dan uit van onderduikers in de oorlog tot aan kloosterlingen, die het zichzelf oplegden. Het is moeilijk, als je niet beweegt kom je jezelf tegen. Het is lastig en iedereen heeft het te doorstaan op zijn manier. Ik hoop van harte dat het U lukt om deze periode op een acceptabele manier door te komen, denkend dat velen van U tot de kwetsbaren van onze samenleving behoren. Ik wens U kracht en sterkte om angst en eenzaamheid aan te kunnen.

Maar, deze nieuwsbrief ligt weer in uw brievenbus en als we Corona eens even parkeren als tijdelijke onderbreking van ons werk, als ik zo vrij mag zijn, dan kunnen we ons daar op richten.

Het is een eerste nieuwsbrief van het jaar en dat vraagt dus om een terugblik mijnerzijds. Het was een turbulent jaar. Als eerste onze pogingen om wat krachten te bundelen in het vredeswerk. Uiteindelijk bleek dat we er nog niet aan toe zijn met elkaar en we hebben onze schaarse energie dus op andere zaken gericht. Het vredessymposium blijkt op zich mooi zijn, maar is een veel te grote investering qua tijd en geld voor organisaties zoals de onze om onze doelen te ondersteunen. Hier wordt gekeken naar andere vormen. Wat erg succesvol was en wel als een hoogtepunt van het jaar gezien kan worden is de lessen geweldloze communicatie, de certificering in de west-Balkan en het weekend in november, waarin wij als Nederlandse vrijwilligers en enkele van onze verenigingsleden een workshop geweldloze communicatie hebben gehad. 

Hier zit toekomst in en het aanschuiven van Aicha Chaghouani als projectleider voor de coördinatie en fondsenwerving naast de al bekende krachten van Dejan en de geweldloze communicatiekring NL versterkt dit nog meer. Ivana Pejic, Marica en Selma, 3 gecertificeerde trainers in Tuzla, werken hard samen in de west Balkan en zijn de Karavaan op aan het tuigen. De Karavaan is een metafoor voor het opzetten van een netwerk waar mensen worden benaderd om geweldloze communicatie te leren en toe te passen. Praktisch gezien worden dit dan klassen door het hele land en daarbuiten. Eigenlijk in het hele Servisch-Kroatische taalgebied. De, met onze hulp, gecertificeerde trainers gaan die klassen dan bemensen om het een en ander uit te rollen. 

Wij ondersteunen dit project van harte en met veel verve, vooral doordat wij de dames als uiterst praktisch zien en zij (gedeeltelijk) hun baan opgezegd hebben en met behulp van onze financiële ondersteuning deze droom waar kunnen gaan maken.

En zo zien we dat we onze inspanningen op dit moment vooral richten op deze 2 activiteiten, u gaat er nog meer over lezen. Zodra wij weer aan de slag kunnen slaan wij onze vleugels weer uit en hervatten we de acties. Tot dan wens ik U alle goeds.

Cas Jansen

Een aantal mensen van Happy Bags hebben besloten om € 1.380 over te maken naar de school OS “Brcanska Malta” in Tuzla voor het aanschaffen van een aantal computers.

In een aantal klaslokalen waren zeer oude computers, die niet meer gebruikt konden worden. Vooral in de rekenklas, lokalen waar Engels – en Duits worden gegeven.

Met de computers en het internet dat nu beschikbaar is, kunnen de studenten zeer veel informatie verzamelen, die zij kunnen gebruiken voor research voor hun werkstukken en ook communicatie is hierdoor veel beter geworden. Er wordt nu nog gezocht naar software voor onderwijs programma’s die ook door de leraren kunnen worden gebruikt voor het ondersteunen van de leerlingen.

Ook kunnen de computers gebruikt worden voor opdrachten aan de studenten, zodat zij veel beter onderzoek kunnen doen (via internet).

Verder kunnen de leerlingen geholpen worden met het aanleren om de technische kant van de computers en internet beter te begrijpen. 

De leerlingen kunnen nu ook zelf presentaties over verschillende aandachtsgebieden geven en een aantal is al gedaan. Zij vinden het heel leuk om met de computers te werken.

Ook de leraren hebben veel baat met de nieuwe computers. Zo kunnen cijfers worden ingevoerd, gemiddelde cijfers per student en voor de gehele school. De leraren kunnen nu beter beoordelen in hoeverre de studenten zich houden aan hun opdrachten.

De leraren kunnen nu ook beter hun lesplanning bijhouden. Dit werd vroeger met de hand gedaan wat heel tijdrovend was.

In plaats van de gehele dag voor de klas te staan, kunnen leraren nu video’s aan de leerlingen laten zien wat een betere motivatie van de leerlingen oplevert.

Daarnaast kunnen de leraren via Skype vergaderingen met partner scholen in het buitenland communiceren. Dit levert nieuwe ideeën op, die gebruikt kunnen worden in het ontwikkelen van nieuwe aanpak in het lesgeven.

Aïcha Chaghouani 

Alles loopt redelijk op schema. In januari hebben Jen en ik voor het eerst geskypet met Ivana, Marica en Selma en vandaag hebben we alweer het tweede overleg gehad. Ivana, Marica en Selma zijn druk bezig geweest de laatste twee maanden met de registratie van het netwerk als officiële organisatie en het opzetten van de NVC caravan activiteiten. De registratie duurt ietsje langer door wisselingen in de politiek waardoor dingen momenteel wat langzamer gaan en omdat ze nog wat vragen van de autoriteiten hebben ontvangen over hun naam maar ze verwachten hier verder geen problemen mee. Dit zal hopelijk eind maart rond zijn. Zodra dit gedaan is kunnen ze ook een officiële bankrekening openen en kan het geld voor de NVC caravan naar hun overgemaakt worden zodat ze echt van start kunnen gaan daarmee.  

Ze hebben momenteel 8 grotere steden in Bosnië geselecteerd plus Belgrado en Zagreb voor de NVC caravan. Ze zijn nu bezig met per stad onderzoeken welke locaties beschikbaar zijn, wie wanneer daarnaartoe zou kunnen gaan etc. Ze verwachten dus met het budget dat we nu hebben zeker in 10 verschillende steden trainingen te kunnen doen met ongeveer 20 deelnemers per training. Potentiële trainers zijn ook al geïnformeerd hierover. Het ligt nu alleen een beetje stil omdat ze nog niks door kunnen zetten zonder de registratie. Ze hopen half april de eerste training te houden. Verder zijn ze bijna klaar met de website die binnenkort online kan gaan, zodra ze ingeschreven zijn. Op het eerste gezicht ziet de website er goed uit. Jen en ik gaan daar nog goed naar kijken voor eventuele feedback. Er komt ook een algemeen mailadres voor het netwerk zodat ze ook makkelijk te bereiken en op te zoeken zijn. We hebben het ook gehad over ideeën voor andere activiteiten. Wat ze o.a. graag zouden willen doen is ’the days of peace’ organiseren in oktober rond Gandhi and Rosenbergs verjaardag. Dit zou iets in de richting van een conferentie over best practices in NVC zijn en is ook een goede manier om het netwerk te promoten. Ik ga onderzoek doen naar fondsen die we hiervoor aan kunnen schrijven. In maart komt Thera langs voor een training die specifiek focust op het opbouwen van een goede structuur voor een netwerk. Het begint allemaal rustig op gang te komen dus.  

Ivana, Marica en Selma zullen met zijn drieën de drijvende kracht achter hele hele project zijn in Bosnie. We hebben met ze afgesproken om maandelijks af te spreken om de voortgang door te spreken en te kijken waar ze onze hulp bij kunnen gebruiken.