Paul den Hartog
Ook ik zou in deze tijden een beschouwing op Corona kunnen houden. Wat het met de hedendaagse samenleving doet en hoe we hier met elkaar uit zullen komen. Maar als ik de dagbladen en de social media zo eens nasla dan kom ik tot de conclusie dat iedereen daar wel een beeld en een visie bij heeft. Mijn vader zei altijd: “Als je geschoren wordt, moet je stilzitten”. Deze uitspraak had hij dan weer van zijn vader en ik vermoed dat er nog wel een paar generaties teruggegaan moet worden om bij de oorsprong van deze uitspraak te komen. Maar hier zit dan de kern, wij kunnen natuurlijk steeds moeilijker stilzitten. Even niet bewegen, terugvallen op jezelf. Mijn gedachten waaieren dan uit van onderduikers in de oorlog tot aan kloosterlingen, die het zichzelf oplegden. Het is moeilijk, als je niet beweegt kom je jezelf tegen. Het is lastig en iedereen heeft het te doorstaan op zijn manier. Ik hoop van harte dat het U lukt om deze periode op een acceptabele manier door te komen, denkend dat velen van U tot de kwetsbaren van onze samenleving behoren. Ik wens U kracht en sterkte om angst en eenzaamheid aan te kunnen.
Maar, deze nieuwsbrief ligt weer in uw brievenbus en als we Corona eens even parkeren als tijdelijke onderbreking van ons werk, als ik zo vrij mag zijn, dan kunnen we ons daar op richten.
Het is een eerste nieuwsbrief van het jaar en dat vraagt dus om een terugblik mijnerzijds. Het was een turbulent jaar. Als eerste onze pogingen om wat krachten te bundelen in het vredeswerk. Uiteindelijk bleek dat we er nog niet aan toe zijn met elkaar en we hebben onze schaarse energie dus op andere zaken gericht. Het vredessymposium blijkt op zich mooi zijn, maar is een veel te grote investering qua tijd en geld voor organisaties zoals de onze om onze doelen te ondersteunen. Hier wordt gekeken naar andere vormen. Wat erg succesvol was en wel als een hoogtepunt van het jaar gezien kan worden is de lessen geweldloze communicatie, de certificering in de west-Balkan en het weekend in november, waarin wij als Nederlandse vrijwilligers en enkele van onze verenigingsleden een workshop geweldloze communicatie hebben gehad.
Hier zit toekomst in en het aanschuiven van Aicha Chaghouani als projectleider voor de coördinatie en fondsenwerving naast de al bekende krachten van Dejan en de geweldloze communicatiekring NL versterkt dit nog meer. Ivana Pejic, Marica en Selma, 3 gecertificeerde trainers in Tuzla, werken hard samen in de west Balkan en zijn de Karavaan op aan het tuigen. De Karavaan is een metafoor voor het opzetten van een netwerk waar mensen worden benaderd om geweldloze communicatie te leren en toe te passen. Praktisch gezien worden dit dan klassen door het hele land en daarbuiten. Eigenlijk in het hele Servisch-Kroatische taalgebied. De, met onze hulp, gecertificeerde trainers gaan die klassen dan bemensen om het een en ander uit te rollen.
Wij ondersteunen dit project van harte en met veel verve, vooral doordat wij de dames als uiterst praktisch zien en zij (gedeeltelijk) hun baan opgezegd hebben en met behulp van onze financiële ondersteuning deze droom waar kunnen gaan maken.
En zo zien we dat we onze inspanningen op dit moment vooral richten op deze 2 activiteiten, u gaat er nog meer over lezen. Zodra wij weer aan de slag kunnen slaan wij onze vleugels weer uit en hervatten we de acties. Tot dan wens ik U alle goeds.