Hoe het allemaal begon

Eind maart 1957, slechts een maand na de oprichting van Eirene Internationaal in Amerika, werd op een bijeenkomst in Amsterdam het EIRENE Comité Nederland gevormd door de Stichting Oecumenische Hulp (SOH), het Genootschap van de Vrienden (Quakers), Kerk en Vrede, en de Doopsgezinde Vredesgroep. De beide laatste zijn ook lid van International Fellowship of Reconciliation (IFOR).

De oprichting van Eirene was oorspronkelijk bedoeld om dienstweigeraars uit te zenden voor vredeswerk, maar bleek de dienstweigeringswet niet toe te staan. De eerste uitgezonden Nederlander was daarom een landbouwdeskundige: Johannes de Jonge. Daarna volgden vele vrijwilligers, die onder andere werkten in Marokko, Niger, Peru, Chili, Tsjaad en Noord-Ierland.

De voortrekkers van Eirene NL destijds waren Rein Kijlstra en Henk Akkerman, beiden werkzaam bij SOH (Stichting Oecumenisch Hulpwerk) in Utrecht, waar ook het kantoor was gevestigd. Via hen was er goed contact met de Wereldraad van Kerken in Genève, waarvan de toenmalige secretaris-generaal, Dr. W. Visser ’t Hooft, de initiatiefnemer van de oprichting van Eirene International was.

In 1988 vierde men de internationale pinksterconferentie in Nederland. Dit is de opmaat voor een betere tijd geweest, die heeft geleid tot het vormen van een nieuw bestuur: voorzitter werd Harry Schram, secretaris werd Joke Reijntjes-Vonk en penningmeester bleef Henk Akkerman. Ook kon Eirene vanaf 1994 beschikken over een kantoorruimte in Amersfoort. Ondertussen meldden zich steeds meer Nederlandse vrijwilligers.

In het nieuwe millennium kreeg Eirene NL niet alleen een nieuw bestuur, maar ook een nieuw kantoor in Utrecht, dat zij deelde met zeven andere vredesorganisaties. Ook kreeg ze voor het eerst ondersteuning van een Duitse dienstweigeraar. Onder de bezielende leiding van Paul den Hartog werd het werk voortgezet en werd er steeds meer een eigen beleid uitgerold. Ook kwam er een stafkracht voor één dag per week.

Omdat vele handen licht werk maken en beide organisaties op soortgelijk vlak werkten werd er in 2012 gefuseerd met het NEAG. Daaruit kwam onder andere het project Vredesmissies Zonder Wapens gerold.

In de afgelopen jaren heeft Eirene NL verschillende eigen projecten uitgezet, waaronder de projecten in Bosnië en het jaarlijkse Vredessymposium van de werkgroep Vredesmissies Zonder Wapens (VZW) dat sinds 2014 plaatsvindt.

Kortom: Eirene Nederland is springlevend!